1.ໃນເວລານັ້ນ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນໃນພະຫັດເບື້ອງຂວາຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊົງປະທັບຢູ່ເທິງ ລາດຊະບັນລັງ ມີໜັງສືມ້ວນໜຶ່ງຊຶ່ງມີຂຽນໄວ້ທາງໃນແລະນອກ ແລະປະທັບດ້ວຍເຈັດຕາ 2.ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນເທວະດາຜູ້ມີຣິດອົງໜຶ່ງ ປະກາດດ້ວຍສຽງດັງວ່າ: “ຜູ້ໃດໜໍ ເປັນຜູ້ສົມຄວນຈະມາຍໜັງສືມ້ວນນີ້ອອກ ແລະແກະຕາໄດ້. 3.ແຕ່ບໍ່ມີໃຜສາມາດມາຍໜັງສືມ້ວນນັ້ນອອກແລະອ່ານໄດ້ ຈະແມ່ນຢູ່ສະຫວັນ ຢູ່ເທິງແຜ່ນດິນ ຫລືໃຕ້ແຜ່ນດິນກໍດີ. 4.ສ່ວນຂ້າພະເຈົ້າກໍຮ້ອງໄຫ້ຮ່ຳໄຮຫລາຍ ຍ້ອນບໍ່ມີໃຜສົມຄວນຈະມາຍ ແລະອ່ານໜັງສືມ້ວນນັ້ນໄດ້. 5.ຜູ້ໜຶ່ງໃນບັນດາອະວຸໂສ ຈຶ່ງກ່າວກັບຂ້າພະເຈົ້າວ່າ: “ຢ່າຮ້ອງໄຫ້ເລີຍ ສິງແຫ່ງຕະກູນຢູດາ ໜໍ່ເຊື້ອສາຍຂອງດາວິດໄດ້ໄຊຊະນະແລ້ວ ດັ່ງນີ້ ແມ່ນເພິ່ນຈະມາຍມ້ວນໜັງສືປະທັບດ້ວຍເຈັດຕາ”. 6.ໃນເວລານັ້ນ ລະຫວ່າງລາດຊະບັນລັງກັບສັດມີຊີວິດທັງສີ່ ແລະພວກອະວຸໂສ ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ເຫັນມີແກະນ້ອຍໂຕໜຶ່ງຢືນຢູ່ ເໝືອນຖືກຂ້າແລ້ວ ມີເຈັດເຂົາ ແລະເຈັດຕາ ຊຶ່ງແມ່ນພຣະຈິດທັງເຈັດຂອງພຣະເຈົ້າ ທີ່ປະຕິບັດງານຢູ່ທົ່ວແຜ່ນດິນ. 7.ແລະພະຊຸມພານ້ອຍໄດ້ເຂົ້າໄປຮັບເອົາໜັງສືມ້ວນນັ້ນ ຈາກພະຫັດເບື້ອງຂວາຂອງພຣະອົງ ຜູ້ຊົງປະທັບຢູ່ເທິງລາດຊະບັນລັງ. 8.ເມື່ອພຣະອົງໄດ້ຊົງຮັບເອົາໜັງສືນັ້ນແລ້ວ ສັດມີຊີວິດທັງສີ່ແລະພວກອະວຸໂສ 22.ພວກທ່ານກໍຂາບລົງຖະຫວາຍບັງຄົມແດ່ພະຊຸມພານ້ອຍ ແຕ່ລະທ່ານຖືພິນແລະຂັນຄຳເຕັມດ້ວຍນ້ຳຫອມ ໝາຍເຖິງຄຳໄຫວ້ວອນຂອງບັນດາຜູ້ຊອບທຳ 9.ພວກທ່ານໄດ້ຮ້ອງເພງໃໝ່ວ່າ: “ພຣະອົງຊົງເປັນຜູ້ສົມຄວນຈະຮັບເອົາມ້ວນໜັງສືແລະແກະຕາອອກ ດ້ວຍວ່າພຣະອົງໄດ້ຊົງຖືກຂ້າແລ້ວ ແລະດ້ວຍພຣະໂລຫິດຂອງພຣະອົງ ພຣະອົງໄດ້ຊົງໄຖ່ເອົາມະນຸດທຸກເຜົ່າ ທຸກພາສາ ທຸກຊາດ ແລະທຸກປະເທດມາໃຫ້ພຣະເຈົ້າ 10.ພຣະອົງໄດ້ຊົງບັນດານໃຫ້ເຂົາເປັນສັງຄະນາຈັກໜຶ່ງ ເພື່ອປົກຄອງແຜ່ນດິນໂລກ” 11.ແລະການນິມິດຂອງຂ້າພະເຈົ້າກໍຍັງມີຕໍ່ໄປ. ຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສຽງດັງກ້ອງສະນັ່ນຂອງຝູງເທວະດານັບລ້ານນັບໂກດ ເຕົ້າໂຮມກັນຢູ່ອ້ອມໆລາດຊະບັນລັງ ອ້ອມສັດມີຊີວິດ ແລະພວກອະວຸໂສ 12.ພ້ອມຮ້ອງດ້ວຍສຽງດັງວ່າ: “ພະຊຸມພານ້ອຍທີ່ຖືກຂ້ານັ້ນສົມໄດ້ຮັບລິດອຳນາດ ຊັບສົມບັດ ຄວາມຮູ້ຮອບຄອບ ພາລະກຳລັງ ກຽດມຸງຄຸນ ແລະຄວາມຍ້ອງຍໍສໍລະເສີນ”. 13.ແລະຂ້າພະເຈົ້າໄດ້ຍິນສັບພະສິ່ງທັງປວງໃນຫ້ວຍ, ເທິງແຜ່ນດິນ, ໃຕ້ແຜ່ນດິນ, ໃນທະເລມະຫາສະໝຸດ ແລະທົ່ວໂລກຈັກກະວານ ຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ: “ພຣະອົງຜູ້ຊົງປະທັບຢູ່ເທິງລາດຊະບັນລັງ ພ້ອມດ້ວຍພະຊຸມພານ້ອຍ ຈົ່ງໄດ້ຮັບຄຳຍ້ອງຍໍສໍລະເສີນ ພະກຽດມຸງຄຸນ ແລະລິດອຳນາດຕະຫລອດນິຣັນດອນ”.14.ແລະສັດມີຊີວິດທັງສີ່ ພ້ອມກັນກ່າວຕອບວ່າ: “ອາແມນ” ສ່ວນບັນດາອະວຸໂສກໍຂາບລົງນົບໄຫວ້ນະມັດສະການ”.